Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2601-2700

2601 Geh dağdağa-i tabîb gördüm
Geh sa‘y ile Ka‘beye yöğürdüm

2602 Açılmadı hîç bâbdan bâb
Tedbîrüme âciz oldı ahbâb

2603 Geh Nevfele eyledüm tazarru‘
Feyzinde bulınmadı temettu‘

2604 Geh İbni Selâma yâr olup yâr
Verdi men-i mübtelâya âzâr

2605 Geh Zeyd peyâmına inandum
Her va‘de ki verdi doğru sandum

2606 Ümmîd ile ömrüm oldı zâyi‘
Hâlüm tebeh etdi zaf-ı tâli‘

2607 El-kıssa vücûdum oldı berbâd
Bir lahza felekten olmadum şâd

2608 Gönline kılup firâk te’sîr
Bir turfe gazel hem etdi takrîr

Bu gazel Mecnûn dilindendür

2609 Âh kim bir dem felek re’yümce devrân etmedi
Vasl dermâniyle def’-i derd-i hicrân etmedi

2610 Yârdan min derd-i dil çekdüm bu hem bir derd kim
Bildi min derd-i dilüm bir derde dermân etmedi

2611 Vâdi-i gurbetde cân verdüm meni ol şâh-ı hüsn
Bir gece hân-ı visâli üzre mihmân etmedi

2612 Dûstlar çâk-i girîbânum görüp ayb eylemen
Ol güli kim gördi kim çâk-i girîban etmedi

2613 Fakr mülkin dut ger istersen kemâl-i saltanat
Kim bu mülkün fethini fağfûr ü hâkân etmedi

2614 Tîğ-i bî-dâd ile her dem kanumı tökmek nedür
Ey felek her kim dem urdı aşkdan kan etmedi

2615 Ahd ü peymân etdi yârum kim sana yârem velî
Yârlığ vakti sanursen ahd ü peymân etmedi

2616 Akl meydânını zindân-ı belâ bilmez henüz
Kim ki bir müddet cünûn mülkini seyrân etmedi

2617 Sırr-ı aşkın etmedi ancak Fuzûlî âşikâr
Bu mubârek işi her kim etdi pinhân etmedi

Bu Leylînün Mecnûndan haberdâr olduğıdur
ve
Metâ'-ı vaslına nakd-i cân ile hırîdâr olduğıdur

2618 Çün bildi kim olduğını Leylî
Ruhsârına ahdı eşk seyli

2619 Giryân dedi ey gözüm çerâğı
Vahşîlere el menümle yağı

2620 Sen men dedüğüm habîb imişsen
Derd-i dilüme tabîb imişsen

2621 Sensen dün ü gün dilümde zikrüm
Gönlümde olan hayâl ü fikrüm

2622 Ger tanıyabilmedüm revâdur
Mestem men ü mest işi hatâdur

2623 Kimse ki özinden ola gâfil
Bir özgeni bilmeğe ne kâbil

2624 Ol dem ki dimağa yetdi bûyun
Göz gördi şu‘â’-ı mâh-ı rûyun

2625 Cân bî-haber oldı akl şeydâ
Ten kıldı min ıztırâb peydâ

2626 Deryâ-yı tehayyüre olup gark
Ağyârdan etmedüm seni fark

2627 Ma‘zûr dut ey sanem bu hâlüm
Ta‘n eyleme verme infiâlüm

2628 Sensüz men idüm şikeste-hâtır
Yüz şükr sana yetişdüm âhir

2629 Gül-zâr-ı ümîdüm oldı sîr-âb
Yâ Rab bu hayâldür mi yâ hâb

2630 Ayş ü tarabum çerâğı yandı
Bahtum yuhudan meğer uyandı

2631 Ey dil ki ederdün âh ü nâle
Dâim nigerân olup visâle

2632 Ha devlet-i vasl u zevk-i dildâr
Bi’llâh dahi etme nâle-i zâr

2633 Ey dîde töküp sirişk-i gül-gûn
Her dem der idün ki hanı Mecnûn

2634 Manzûrûn olupdur ol semen-ber
Kıl makdemine nisâr gevher

2635 Ey cân ki çekerdün intizârı
Görmek dileyüp hemîşe yârı

2636 Yetdün ana gel çıh imdi tenden
Get yâra kes ihtilâtı menden

2637 Derdini der iken ol perî-zâd
Sûz ile bu şi‘ri etdi bünyâd

Bu gazel Leylî dilindendür

2638 Açmadı gönlüm felek tâ bağrumı kan etmedi
Kalmadı hurrem meni tâ zâr ü giryân etmedi

2639 Kılmadın yüz pâre bî-dâd ile pür-hûn gönlümi
Bu çemende gül kimi bir lahza handân etmedi

2640 Şükr kim verdi felek kâmum menüm nevmîd edüp
Şîve-i mihr ü mahabbetden peşîmân etmedi

2641 Derd yohdur kimsede yohsa tabîb-i feyz-i aşk
Kimde gördi derd kim ol derde dermân etmedi

2642 Sabr yohdur merdüm-i âlemde yohsa rûzgâr
Hansı müşkil işi tedric ile âsân etmedi

2643 Dutdı seyl-i âb-ı çeşmüm yer yüzin ammâ hoşem
Kim binâsın sabrumun ol seyl vîrân etmedi

2644 Aşk sevdâsında sûd ettüm metâ‘-ı vasl-ı dûst
Ey Fuzûlî cân veren cânâna noksân etmedi

Bu Mecnûnun nihâyet-i hayretidür
ve
Leylîden istiğna vü gafletidür

2645 Mecnûn dedi ay mana açan râz
Lutf ile kılan meni ser-efrâz

2646 Kimsen mana zâhir eyle adun
Bu bâdiyede nedür murâdun

2647 Cân tâzelenür fesâhatünden
Bu lehce-i pür-melâhatünden

2648 Hulkı hoş ü lafzı cân-fezâsen
Beyle görinür ki âşinâsen

2649 Bi’llâh ne diyârdan gelürsen
Ne râh-güzârdan gelürsen

2650 Ger lâle isen ne dağdansen
V’er sûsen isen ne bağdansen

2651 Şîrin şîrin tekellümün var
Hâl-i dilüme terahhumun var

2652 Bîgâneden ummazem bu hâli
Bir ülfetden değül bu hâlî

2653 Bîhûde değül bu gönlüm almak
Gelmek başum üzre sâye salmak

2654 Akl olsa idi menümle hem-râh
Ahvâlünden olurdum âgâh

2655 Gam gönlümi etmeseydi bî-tâb
Göz perdesi olmasaydı hûn-âb

2656 Gaflet halelinden ayrılurdım
Elbette kim olduğun bilürdüm

2657 Çün mende yoh ihtimâl-i idrâk
Sen söyle özün ki kimsen ey pâk

Bu gazel Mecnûn dilindendür

2658 Eyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür
Men kimem sâkî olan kimdür mey-i sahbâ nedür

2659 Gerçi cânândan dil-i şeydâ içün kâm isterem
Sorsa cânân bilmezem kâm-ı dil-i şeydâ nedür

2660 Vasldan çün âşıkı müstağnî eyler bir visâl
Âşıka ma‘şûkdan her dem bu istiğnâ nedür

2661 Hikmet-i dünyâ vü mâ-fîhâ bilen ârif değül
Ârif oldur bilmeye dünyâ vü mâ-fîhâ nedür

2662 Âh u feryâdun Fuzûlî incidüpdür âlemi
Ger belâ-yı aşk ile hoşnûd isen gavgâ nedür

Tamâmî-i sühan

2663 Leylî dedi ey karîne-i rûh
Kâm-ı dil-i mübtelâ-yı mecrûh

2664 Müjde ki zemâne verdi kâmun
Doldı mey-i işret il câmun

2665 Müjde ki müyesser oldı maksûd
Sevdâ ile âhir eyledün sûd

2666 Müjde ki murâdun oldı hâsıl
Maksûda seni Hak etdi vâsıl

2667 Leylî menem ârzû-yı cânun
Kâm-ı dil-i zâr-ı nâ-tüvânun

2668 Müştâk-ı cemâl idün hemîşe
Muhtâc-ı visâl idün hemîşe

2669 Hâlâ ki müyesser oldı dîdâr
Taksîr ü teallül etme zinhâr

2670 Gör devlet-i vaslumı ganîmet
Gel yanuma kılma fevt-i fursat

2671 Dil nezr-i visâl-i kâmetündür
V’er cânum ise emânetündür

2672 Çün düşdi mecâlün etme ihmâl
Gel nezrüni dut emânetün al

2673 Ger haste isen menem tabîbün
V’er âşık isen menem habîbün

2674 Gel bezm-i visâle mahrem olgıl
Bir lahza menümle hem-dem olgıl

2675 Ver nergise lâle ile revnak
Reyhân-ı ter ile zîb-i zanbak

2676 Fîrûzeni et karîn-i yâkût
Kıl tûtiye kand-i nâbdan kût

2677 Peyvend-i gül eyle ergavânı
Hızra yetür âb-ı zindegânî

2678 V’er âşık-ı mübtelâ değülsen
Mecrûh-ı gam u belâ değülsen

2679 Taklîd ile gösterüp alâmet
Kılma özüni meni melâmet

2680 Bir akl ü firâset eyle peydâ
Ancak bizi etme halka rüsvâ

2681 Ey gül bu ana değül midür neng
Kim olmayasen menümle hem-reng

2682 Men arz edem âftâb-ı ruhsâr
Sen kılmayasen harâret izhâr

2683 Men câm dutam deyem ki gel al
Sen durmayasen ayağa fi’l-hâl

2684 Çoh tecribe kılmışem olur az
Ma‘şûkına âşık eylemek nâz

2685 İzhâr cemâlin eylemek gül
Bülbül görüp eylemek tegâfül

2686 Takrîb ile ol büt-i dil-ârâ
Bir turfe gazel hem etdi inşâ

Bu gazel Leylî dilindendür

2687 Ey kılan şeydâ meni menden bu istiğnâ nedür
Nişe sormazsen ki ahvâl-i dil-i şeydâ nedür

2688 Ger mana halk içre pervâ kılmasan ma‘zûrsen
Bu ki tenhâlığda kılmazsen mana pervâ nedür

2689 Sehldür gel bilmeyüp hâlüm terahhum kılmasam
Hâlümi bilmek tegâfül eylemek amdâ nedür

2690 Gül temennâsında derler bülbülün gavgâların
Çün güli gördükde kılmaz meyl bu gavgâ nedür

2691 Ol perî mutlak men-i rüsvâya kılmaz iltifât
Ey Fuzûlî bilmezem cürm-i men-i rüsvâ nedür

Bu Leylîye Mecnûnun istiğnâsıdur
ve
İsbât-ı safâ-yı imlâsıdur

2692 Mecnûn dedi ey büt-i perî-veş
Hâşâk-i zaîfe urma âteş

2693 Yandurmağuma yeter hayâlün
Yohdur mana tâkat-i visâlün

2694 Zinhâr getürme ey semen-ber
Âyîne-i ârızun berâber

2695 Bir zerreye kim vücûd yohdur
Âyîneden ana sûd yohdur

2696 Ol gün ki gözümde var idi nûr
Gözden yüzini yaşurdun ey hûr

2697 Hâlâ ki nezâren oldı müşkil
Durmak ne içün mana mukâbil

2698 Aşk etdi binâ-yı vaslı muhkem
Ma‘nîde meni senünle hem-dem

2699 Ref‘ oldı bu i‘tibâr-ı sûret
Hâşâ ki olam şikâr-ı sûret

2700 Lezzet ruh-i yâr-ı dil-sitândan
Cândur bulan ey dirîğ cândan